عدم وجود خدا از زبان آقای هاوکینز

من نه فیزیکدان هستم نه فیلسوف ونه دانشمند علوم دینی ؛ من فقط یکی از چند میلیارد آدم معمولی هستم که سعی میکنم نظری واقع گرایانه به موضوع مورد بحث جنجال برانگیز عدم وجود خدای آقای هاوکینز داشته باشم .

موضوع عدم وجود خدا از زبان آقای هاوکینز از چند جهت قابل بررسی می باشد:

1-می دانیم که آقای هاوکینز توانایی ارتباط مستقیم کلامی با مخاطب خود را ندارد؛ با توجه به اینکه ایشان در بحث قبلی خود ، اقرار به وجود خدا داشتند ،این شبهه پیش می آید که اصلا بحث عدم وجود خدا واقعا چیزیست که او میگوید یا سخن او مورد تحریف قرار گرفته است.

2- حال اگر فرض را بر آن بگذاریم که این موضوع سخنان خود آقای هاوکینز باشد باز هم دلایل زیادی هست که طرح قاطعانه ی عدم وجود خدا ی آقای هاوکینز را زیر سوال میبرد. 

همه ما میدانیم که گیرنده های بشر معدود ومحدودند .

جهان سرشار از ناشناخته هاست وما تنها پنج نوع گیرنده که آنها را حواس پنج گانه می نامیم برای دریافتشان داریم ،پنج گیرنده که خطا پذیر هم میباشند.  

به عنوان مثال ما فرکانس های فرا صوت را نمیشنویم و در بدنمان گیرنده ای برای امواج رادیویی،

اشعه ی ماورا بنفش و فرو سرخ نداریم.

چشم ما تنها طیف کوچکی از امواج الکترومغناطیس را میبیند وگوشمان محدوده ی کوچکی از فرکانس ها را 

می شنود.

ما برای تمام آنچه در جهان خلقت هست گیرنده نداریم.

البته آنتن ها و گیرنده هایی ساختیم که قسمتی از این نقص بشری را رفع کرده است.

ولی آیا این ساده انگاری نیست که ما تصور کنیم تمام گیرنده های لازم را برای دریافت همه ی آنچه در خلقت هست را داریم یا ساختیم.

فکر نمیکنید خدا ماهیتی دارد که در محدوده ی گیرنده های ما نمیگنجد.

آیا با وجود این نقص بشری می توان با این قطعیت بحث عدم وجود خدا را مطرح کرد!

3- از طرفی دیگر آقای هاوکینز یک دانشمند هست و هیچ دانشمندی در تاریخ بشریت وجود ندارد که تمام گفته هایش درست باشد .طرح عدم وجود خدا می تواند یکی از اشتباهات این دانشمند باشد.

4- و دیگر اینکه آقای هاوکینز دانشمند بزرگی هستند ولی همه میدانیم که در میان دانشمندان بالاترین ضریب هوشی مربوط به اینشتین بودکه تا آخرین لحظه اعتقاد به خرد برتری داشت که جهان را هدایت میکند.

راستی این دانشمند چه جمله ی زیبایی از خود به یادگار گذاشته اینکه: 

عبث ترین کار نظر دادن راجع به فلسفه ی آفرینش هست

زیرا بشر در آن حد از توانایی نیست که بر جهان خلقت احاطه داشته باشد.

5- و در آخر اینکه از نظر من بشر تنها زمانی میتواند درباره ی خالق جهان قضاوت کند که دست کم بتواند انسانی را از هیچ بیافریند.

وقتی نمی داندجزء کوچکی از آفرینش را چگونه پدید آورد چگونه می تواند با این قطعیت درباره ی سر منشاء حیات و خلقت قضاوت کند.